نقش میانجی بازبودن به تجربه دررابطه بین عوامل خودکارآمدی درد، راهبردهای مقابله با درد،تاب آوری با ادراک درد افراد دچار درد مزمن

شناسایی نقش میانجی متغیر بازبودن به تجربه در رابطه بین متغیرهای پیش بین خودکارامدی درد، راهبردهای مدیریت درد و تاب آوری با متغیر ماک ادراک درد در افراد مبتا به درد مزمن نفر از افراد دارای درد مزمن در کلیه مراکز درمانی شهرتهران که 340

در این مطالعه بنیادی و توصیفی- همبستگی، شامل بیمارستان های دولتی و خصوصی، مراکز و کلینیک های عمومی و تخصصی و نیز مراکز بستری که خدمات پزشکی می دهند به ، آزمون خودکارآمدی NEO-PI R روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده آزمون پنج عامل بزرگ شخصیت درد، آزمون راهبردهای مدیریت درد، آزمون تاب آوری، آزمون ادراک درد مزمن وست هاون ییل می باشد. داده های به دست آمده با  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.smart PLS استفاده از روش معادلات ساختاری با حداقل مربعات جزیی و تحلیل مسیر در نرم افزار

نتایج به دست آمده از پژوهش، بازبودن به تجربه دارای نقش میانجی کامل در رابطه بین خودکارامدی و ادراک درد است. بازبودن به تجربه دارای نقش میانجی جزئی در رابطه بین مدیریت درد و ادراک درد است. بازبودن به تجربه دارای نقش میانجی جزئی در رابطه بین تاب آوری و ادراک درد است. قوی ترین نقش میانجی در مدل فوق، مربوط به نقش میانجی بازبودن به تجربه در رابطه میان خودکارامدی با ادراک درد می باشد.

باز بودن تجربه، میانجی قوی درخودکارآمدی درد، راهبرد مدیریت درد، تاب آوری با ادراک درد بیماران مزمن می باشد. باز بودن به تجربه در فرد مبتا به درد مزمن بر روی ادراک درد فرد تاثیر گذاشته است.