اثربخشی روان درمانی بین فردی بر کاهش اضطراب و بهبود مهارت خواندن انگلیسی دانش آموزان نارساخوان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی بین فردی بر کاهش اضطراب و بهبود مهارت خواندن انگلیسی دانش آموزان نارساخوان انجام گرفت. روش پژوهش این مطالعه، نیمه آزمایشی از نوع  پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری کلیه دانش آموزان پسر دوره راهنمایی دارای اختلال نارساخوانی در شهر کرج در سال تحصیلی 1395-1396 بوده که از بین آنان 31 نفر با روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. پرسشنامه اضطراب برای دانش آموزان به عنوان پیش آزمون اجرا شد. سپس آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 60 دقیقه ای تحت روان درمانی بین فردی قرار گرفتند. آزمودنی های گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. پس از اجرای مداخله، پس آزمون و آزمون خواندن اجرا شد. برای تحلیل نتایج به دست آمده از پیش آزمون و پس آزمون، روش تحلیل کوواریانس و آزمون تی مستقل مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها نشان دهنده کاهش معنادار اضطراب دانش آموزان در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بود (001/0>P). همچنین، بین عملکرد درک مطلب آزمودنی های دو گروه تفاوت معناداری مشاهده شد؛ بنابراین، روان درمانی بین فردی برای دانش آموزان نارساخوان قابلیت کاربرد داشته و می تواند به عنوان یک مداخله روان شناختی جهت بهبود روابط میان فردی موثر بر مهارت خواندن در کنار سایر مداخلات مورد استفاده قرار گیرد