بررسی نقش «چشم انداز زمان» و «توکل بر خدا» بر «کیفیت زندگی» بیماران همودیالیزم

بیماران مبتلا به مرحله آخر بیماری کلیوی با روش درمانی همودیالیز از مرگ زودرس رهایی یافته اما دچار طیف وسیعی از مشکلات می شوند که کیفیت زندگی آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر باهدف بررسی نقش «چشم انداز زمان» و «توکل بر خدا» در کیفیت زندگی بیماران همودیالیزم انجام شده است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل بیمارانی بوده است که در سه ماه نخست سال 1397 به بیمارستان علامه بهلول گنابادی مراجعه کرده و معیارهای ورود به مطالعه را داشته اند. جمعیت نمونه نیز، شامل 92 نفر، به روش نمونه گیری در دسترس و با استفاده از جدول مورگان انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بوده و تحلیل داده ها نیز با آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با نرم افزار SPSS22 انجام شده است. نتایج  نشان داد رابطه بین «گذشته منفی» و «حال قضا و قدری» با «کیفیت زندگی» منفی بوده؛ رابطه بین «گذشته مثبت»، «حال لذت گرایانه» و «آینده نگر» با «کیفیت زندگی» مثبت بوده و رابطه بین «توکل بر خدا» با «کیفیت زندگی» مثبت بوده است(01/0>p). بنابراین دو متغیر چشم انداز زمان(شامل پنج بعد گذشته ی مثبت، گذشته ی منفی، حال لذت گرایانه، حال قضا و قدری و آینده نگر) و توکل به خدا قادر به پیش بینی کیفیت زندگی بیماران همودیالیزم هستند. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که برنامه ریزی مناسب با تمرکز بر عوامل فوق می تواند در ارتقای کیفیت زندگی بیماران همودیالیز  راهگشا باشد.