اثر یک دوره تمرین طناب زنی بر ترشح برخی از آدیپوکین ها در نوجوانان پسر چاق

ارتباط تنگاتنگی بین پاتوژنز چاقی و عوارض متابولیکی ناشی از آن با ترشح برخی از آدیپوکین ها وجود دارد. پژوهش حاضر باهدف بررسی تغییرات واسپین، آپلین و امنتین-1 سرمی پس از شش هفته تمرین طناب زنی در نوجوانان چاق انجام گرفت.

در این مطالعه نیمه تجربی،20 پسر چاق (با دامنه سنی 9/1±16سال، قد6/9±172 سانتی متر، وزن2/13±6/88کیلوگرم) از بین داوطلبان انتخاب و به طور تصادفی در گروه های همگن، تمرین(10نفر) و شاهد(10 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین طناب زنی به صورت شش هفته/ پنج روز/ چهل دقیقه در هر جلسه بود. نمونه های خونی و سنجش ترکیب بدن پیش و پس از پروتکل جهت ارزیابی متغیرها اندازه گیری و با استفاده از ابزار و کیت های استاندارد سنجش شد. جهت تجزیه وتحلیل آماری از آزمون تی مستقل و وابسته در سطح معناداری کمتر از 05/0 استفاده شد.

یافته ها:

در ابتدا تفاوت آماری معناداری در متغیرهای سن، وزن و شاخص توده بدنی بین دو گروه وجود نداشت. در گروه تمرین، مقادیر سرمی آپلین(002/0p=) و واسپین(011/0p=) در پایان مطالعه نسبت به ابتدای مطالعه کاهش و مقادیر امنتین-1(001/0p=) افزایش معناداری داشت. همچنین اختلاف معناداری در مقادیر تمامی متغیرها بین دو گروه مشاهده گردید.

نتیجه گیری:

نتایج این مطالعه نشان داد طناب زنی به عنوان یک شیوه تمرینی می تواند در کاهش آدیپوکین های واسپین و آپلین و افزایش امنتین-1 در نوجوانان چاق مفید باشد و از این منظر باعث تغییرات مثبت وضعیت متابولیکی این افراد شود.