تاثیر تمرین استقامتی در شرایط آلودگی هوا بر بیان ژن های PGC-1α و Atf2 میتوکندری قشر مغز موش های نر نژاد ویستار

بیوژنز میتوکندری وابسته به ژن های PGC-1α و Atf2 است. تمرین استقامتی به وسیله ی بیان این ژن ها باعث بیوژنز میتوکندری می شود اما احتمالا آلودگی هوا اثر مخالفی دارد؛ بنابراین، هدف، بررسی تاثیر تمرین استقامتی در آلودگی هوا بر بیان ژن های PGC-1α و Atf2 قشر مغز موش های نژاد ویستار بود.

 در این مطالعه ی تجربی، 32 سر موش 8 هفته ای (وزن: 10/65±180/77) به چهار گروه کنترل، تمرین، آلودگی و تمرین + آلودگی تقسیم شدند. به منظور قرار دادن حیوانات در معرض آلودگی از اتاقکی به حجم 9000 لیتر استفاده گردید. تمرین به مدت 8 هفته انجام شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسه، موش ها تشریح و قشر مغز آن ها استخراج گردید. بیان ژن ها به روش RT-PCR اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ANOVA دو طرفه استفاده شد.

بیان ژن Atf2 گروه تمرین + آلودگی تفاوت معناداری در مقایسه با گروه کنترل داشت (0/04=P). به علاوه بیان ژن Atf2 گروه تمرین تفاوت معناداری در مقایسه با گروه کنترل داشت (0/01>P). همچنین، بیان ژن PGC-1α گروه تمرین تفاوت معناداری در مقایسه با گروه کنترل داشت (0/01>P). به علاوه، بیان ژن PGC-1α گروه آلودگی تفاوت معناداری در مقایسه با گروه کنترل داشت (0/01>P). همچنین، بیان ژن PGC-1α گروه تمرین + آلودگی تفاوت معناداری در مقایسه با گروه کنترل نداشت (0/05<P).

 آلودگی تاثیر معناداری بر بیان ژن Atf2 ندارد اما تمرین در هر دو حالت باعث افزایش معنادار آن می شود. همچنین، آلودگی باعث کاهش معنادار بیان ژن PGC-1α می شود اما تمرین بیان آن را افزایش می دهد؛ بنابراین، به نظر می رسد بیان PGC-1α در شرایط آلودگی تحت تاثیر عوامل دیگری نیز می باشد.