غلظت فلزات سنگین سرب، مس، کادمیوم و جیوه در بافت خوراکی اویستر صخره ای (Saccostrea cucullata) و میگوی سفید هندی (Penaeus indicus) در مناطق نوزادگاهی سواحل شمالی دریای عمان

مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه میزان تجمع فلزات سنگین سرب، مس، کادمیوم و جیوه در بافت عضله اویستر صخره ای و میگوی سفید هندی در مناطق نوزادگاهی سواحل شمالی دریای عمان در دو بازه زمانی قبل و بعد از بروز مانسون به ترتیب در بهار و پاییز سال 1396 انجام شد. 50 نمونه از 5  ایستگاه های بندر جاسک، صیدگاه درک، بندر پزم، خلیج چابهار و بندر گواتر تهیه شد. استخراج فلزات با استفاده از روش هضم مرطوب و تعیین غلظت آن ها با دستگاه جذب اتمی انجام شد. نتایج به دست آمده اختلاف معنی داری در میزان تجمع فلزات سنگین در بافت عضله هر دو گونه بین ایستگاه های مختلف نشان داد (0/05>p). هم چنین مقایسه میزان تجمع فلزات سنگین قبل و بعد از مانسون نیز اختلاف معنی داری در میزان تجمع  فلز کادمیوم در بافت اویستر صخره ای و میزان تجمع فلز مس در بافت میگوی سفید هندی نشان داد (0/05>p). مقایسه نتایج به دست آمده با آستانه استانداردهای جهانی نشان داد که غلظت سرب در بافت عضله اویستر صخره ای در مقایسه با آستانه استاندارد جهانی WHO بالاتر بود. مقدار مس نیز در بافت عضله اویستر صخره ای و میگوی سفید هندی در مقایسه با آستانه استانداردهای جهانی WHO و NHMRC بالاتر بود. غلظت کادمیوم از حدود آستانه استاندارد جهانی  NHMRC و سازمان استاندارد ملی ایران و غلظت جیوه از حدود آستانه استاندارد جهانی WHO بالاتر بود. در مجموع نتایج این تحقیق نیاز به رویکرد اکوسیستمی در جهت مدیریت پایدار مناطق نوزادگاهی سواحل شمالی دریای عمان را نشان می دهد. این امر آلودگی آبزیان را محدود می کند که یک تهدید کننده سلامت برای افرادی است که از منابع آبزی آلوده به فلزات سنگین را مصرف می کنند.