کارکردهای اعتقاد به امام زاده ها در ایران عصر ناصری (1264-1313ه.ق).

امام زاده ها به عنوان یکی ازنمادهای هویت بخش شیعی، درپیوند با معتقدات مذهبی و فرهنگی، به ویژه ازدوره صفوی یکی از اجزای لاینفک جامعه ایرانی-اسلامی به شمار رفته اند. دراین میان، عهد ناصری بنا به دلائلی چون تاثیر ثبات نسبی اوضاع سیاسی ،اهتمام حکومت  وقشرهای مختلف مردم به ساخت و تعمیر بنای مزار امام زادگان  و نیز گسترش روزافزون امر زیارت، از اهمیت زیادی برخوردار است. کثرت بقاع امام زادگان و توجه اقشار مختلف جامعه به آنها، پرسش های اساسی را در مورد جایگاه و نیزکارکردهای های آنان مطرح می سازد. براین اساس، پژوهش پیش رو کوشش کرده با جمع آوری داده ها به شیوه کتابخانه ای و نقد وبررسی آنها، به پرسش های تحقیق از زوایای مختلف پاسخ دهد. درنهایت، یافته های تحقیق ضمن آنکه بیانگر کارکردهای گوناگون امام زاده ها در زمینه های مختلف اعتقادی ،سیاسی ،اجتماعی و غیره است برخی از ابعاد فلسفه وجودی آنها را نیز نشان می دهند.