تخمین داده های گمشده بارش و رواناب روزانه با استفاده از نگاشت خودسامانده (مطالعه موردی استان مازندران)

یکی از مشکلات پیش روی متخصصان و طراحان پروژه های آبی، سری های زمانی ناقص در علم هیدرولوژی است که باعث بروز خطا در نتایج مطالعات شده و اجرای پروژه ها را دچار مشکل می کند. این مساله در مناطقی که تعداد ایستگاه های هیدرومتری و باران سنجی محدود است، حادتر است. از طرفی ارزیابی، توسعه و استفاده پایدار از منابع آبی نیازمند در اختیار داشتن سری های زمانی هیدرولوژیکی با کیفیت بالا و طول مدت کافی است. لذا این موضوع رفع نواقص آماری را ایجاب می کند و اهمیت چگونگی مواجه شدن با این مشکلات در آنالیزهای هیدرولوژیکی را نشان می دهد. در حال حاضر استفاده از روش های آماری به منظور رفع خلاء های آماری و بازسازی داده ها متداول است. در این مطالعه به منظور معرفی روشی چندمتغیره در برآورد داده های گمشده مربوط به بارش و رواناب، در یک منطقه همگن از لحاظ هیدرولوژیکی در استان مازندران، روش نگاشت های خودسازمانده تحت دو سناریو مورد بررسی قرار گرفت و تخمین های قابل اعتمادی را به دست آورد. به نحوی که مقادیر ضریب همبستگی بین داده های مشاهداتی و خروجی مدل برای داده های بارش تا 92/0 و برای داده های رواناب تا 95/0 محاسبه شد. لذا پیشنهاد می شود برای کاهش عدم اطمینان ناشی از داده های ناکافی در مدیریت منابع آب، از این روش استفاده شود.