مقایسه فعالیت الکترومیوگرافی عضلات منتخب شانه و ریتم اسکاپولوهومرال در شناگران نخبه مرد با و بدون ابتلا به سندرم گیرافتادگی شانه

مقدمه و اهداف :

سندرم گیرافتادگی شایع ترین آسیب و علت درد و محدودیت حرکتی در ناحیه شانه محسوب می شود. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه فعالیت الکترومیوگرافی عضلات منتخب شانه و ریتم اسکاپولوهومرال در شناگران نخبه مرد با و بدون ابتلا به سندرم گیرافتادگی شانه بود. 

مواد و روش ها:

 در مطالعه حاضر، 30 مرد شناگر نخبه 18 تا 25 سال شامل 15 نفر مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه و 15 نفر سالم با میانگین و انحراف استاندارد سن 23/1±15/22 سال، قد 59/5±40/179 سانتی متر، وزن 37/7±35/78 کیلوگرم به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از گونیامتر جهت ارزیابی ریتم اسکاپولوهومرال در وضعیت 90 درجه دور شدن در صفحه حرکتی فرونتال و دستگاه Wireless Surface EMG شرکت نوراکسون آمریکا جهت ارزیابی فعالیت الکترومیوگرافی عضلات در وضعیت 90 درجه دور شدن و برگشت به حالت اولیه در سه صفحه حرکتی ساجیتال، فرونتال و اسکپولار و در سمت غالب استفاده گردید. برای نرمال بودن داده ها از آزمون شاپیرو-ویلک و برای تجزیه و تحلیل داده ها از t مستقل در سطح معنا داری استفاده گردید (05/0>P).

 یافته ها:

نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بین میانگین شروع چرخش کتف (001/0>P) میزان چرخش کتف (001/0P=) و ریتم اسکاپولوهومرال (001/0P=) گروه بیمار نسبت به کنترل اختلاف معناداری وجود داشت. همچنین بین میانگین Onset و Offset عضلات سراتوس انتریور و تراپز تحتانی در هر سه صفحه حرکتی و تراپز فوقانی در صفحات ساژیتال و اسکپولار گروه بیمار نسبت به سالم اختلاف معناداری وجود داشت (05/0>P) و شناگران مبتلا به سندرم گیرافتادگی دارای Onset بالاتر (تاخیر در فعال شدن) و Offset بالاتر (اتمام زودهنگام فعالیت) نسبت به گروه سالم بودند. علاوه بر این توالی فراخوانی عضلات به جهت فعال و غیرفعال شدن در گروه بیمار دستخوش تغییرات شده است.

نتیجه گیری:

 شناگران مبتلا به سندرم گیرافتادگی دارای شروع چرخش کتف بالاتر (دیرتر از زمان طبیعی)، میزان چرخش کتف پایین تر و نسبت ریتم اسکاپولوهومرال بالاتری نسبت به گروه سالم بوده و هماهنگی منظم ریتم اسکاپولوهومرال در مجموعه شانه در آن ها برهم خورده است. همچنین شناگران مبتلا فعالیت غیرطبیعی و افزایش زمان تاخیری را در عضلات به معنی Onset بالاتر (تاخیر در فعال شدن) و Offset بالاتر (اتمام زودهنگام فعالیت) نشان می دهند؛ بنابراین این تئوری که گیرافتادگی شانه ممکن است با تغییر در سطح فعالیت و فراخوانی عضلات اسکاپولو توراسیک مرتبط باشد، تصدیق می شود که در مجموع این نشان از تغییر در کنترل نوروماسکولار است.