بررسی میزان وابستگی منابع توجهی و بینایی به کنترل تعادل در بیماران با وضعیت جلوآمده سر

وضعیت ناصحیح سر در افراد با وضعیت جلوآمده سر می تواند کنترل تعادل وابسته به منابع توجهی و بینایی را تحت تاثیر قرار دهد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تکلیف ذهنی و حس بینایی بر ثبات ایستا در افراد با وضعیت جلوآمده سر در مقایسه با افراد سالم بود.

17 نفر با وضعیت جلوآمده سر و 15 فرد سالم در تحقیق حاضر شرکت کردند. پارامترهای مرکز فشار شامل انحراف معیار جابه جایی و سرعت در جهت قدامی-خلفی، داخلی-خارجی، متوسط سرعت، ناحیه اطمینان بیضوی 95%، محدوده جابه جایی در جهت قدامی-خلفی و داخلی-خارجی است. تکلیف تعادلی در هشت وضعیت شامل دو وضعیت ذهنی (در حال انجام تکلیف ذهنی و بدون آن)، دو حالت دشواری تکلیف تعادلی (ایستاده روی یک پا و دوپا) و دو وضعیت بینایی (چشمان باز و بسته) در دو گروه ارزیابی شد.

یافته ها نشان داد که اثر اصلی گروه و وضعیت توجهی روی هیچ یک از متغیرهای وابسته معنادار نبود. اثر اصلی وضعیت های بینایی و تعادلی بر روی همه ی متغیرهای وابسته، اثر معنادار قابل توجهی را نشان داد (05/0>P). اثر متقابل گروه و سایر عوامل مثل بینایی، دشواری تعادل و وضعیت های شناختی روی هیچ یک از متغیرهای مرکز فشار، تفاوت معناداری را نشان نداد. اثر متقابل همه ی عوامل باهم روی یک عامل، اثر قابل توجهی را روی بعضی از پارامترهای نوسان تعادلی نشان داد.

نتایج مطالعه حاضر نشان داد که وابستگی کنترل تعادل به وضعیت بینایی در افراد با وضعیت جلوآمده سر نسبت به افراد عادی متفاوت نمی باشد و نیاز توجه در این افراد، هنگامی که سختی تکلیف تعادل با بارشناختی هم زمان می شد، بالاتر می باشد.