اثر تمرینات تحریک دهلیزی بر مهارت های حرکتی کودکان سندرم داون

مقدمه و اهداف:

 سندرم داون به عنوان یک اختلال ژنتیکی از عوامل عمده کم توانی ذهنی، منجر به تاخیر در مهارت های حرکتی می گردد. از آنجایی که دیسپلازی ساختار داخلی گوش در این افراد شایع و ناهنجاری گوش داخلی در حدود 75 درصد از بیماران مشاهده شده است، پژوهش حاضر به دنبال بررسی تاثیر تمرینات تحریک دهلیزی بر مهارت های حرکتی کودکان سندرم داون می باشد. 

مواد و روش ها:

 نمونه آماری مطالعه حاضر شامل 20 دانش آموز دختر سندرم داون (با میانگین سنی/2±2/10 سال، قد 4/9±1/125 سانتی متر، وزن 8/5±/32 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 6/3±5/20 کیلوگرم بر متر مربع) بود که به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. پروتکل تمرینی، برنامه ذهن در تکاپوی حرکت با هدف تحریک دهلیزی در قالب بازی، متشکل از 15 ایستگاه، 3 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته انجام گرفت. برای ارزیابی مهارت های حرکتی از آزمون برونینکز-اوزرتسکی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 20 در سطح معناداری 05/0≤ p با روش آنالیز دوراهه انجام شد. 

یافته ها:

نتایج مطالعه حاضر نشان داد پس از اتمام دوره مداخله، عوامل سرعت دویدن و چابکی (05/0≤p)، تعادل (05/0≤p)، هماهنگی دوسویه (05/0P≤)، قدرت (05/0≤p)، سرعت پاسخ (05/0≤p)، سرعت و چالاکی اندام فوقانی (05/0≤p) در مجموع مهارت حرکتی درشت (05/0≤p) و مهارت حرکتی ظریف (05/0≤p) تفاوت معناداری را در گروه تجربی نشان دادند.

نتیجه گیری:

 ارزیابی مهارت حرکتی کودکان سندرم داون، بهبود توانایی حرکتی آنها را در پی 8 هفته تمرینات تحریک دهلیزی نشان داد. بر اساس یافته های پژوهش حاضر توصیه می شود با انجام یک مداخله با استفاده از تمرینات تحریک دهلیزی به بهبود و ارتقای مهارت حرکتی کودکان سندرم داون کمک شود، هرچند برای نتیجه گیری قطعی نیاز به مطالعات بیشتری است.