تاثیر حاد تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون تداومی و تناوبی بر هورمون های مرتبط با هایپرتروفی در مردان جوان غیرورزشکار

هدف از این پژوهش، مقایسه پاسخ های هورمونی و متابولیکی  به سه نوع تمرین مقاومتی در مردان جوان غیر ورزشکار بود.

40 آزمودنی با میانگین سنی 50/1±56/22 سال و شاخص توده بدنی 55/±75/23 کیلوگرم بر مترمربع به طور تصادفی در چهار گروه مساوی قرار گرفتند 1-  تمرین مقاومتی شدت پایین (20 %یک تکرار بیشینه) با محدودیت جریان خون تداومی 2 - تمرین مقاومتی شدت پایین (20 %یک تکرار بیشینه) با محدودیت جریان خون تناوبی  3- تمرین مقاومتی سنتی (80 %یک تکرار بیشینه) بدون انسداد 4- گروه کنترل. آزمودنی ها حرکت جلو بازو با هالتر را در4 نوبت تا حد خستگی و با فاصله 1 دقیقه استراحت بین ست ها انجام دادند. نمونه گیری خونی قبل و یک ساعت بعد از جلسه تمرین انجام شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تی وابسته (مقایسه ی درون گروهی) و تحلیل واریانس یکطرفه (مقایسه ی بین گروهی) استفاده شد (05/0≤p).

میزان هورمون رشد و لاکتات در هر سه گروه تجربی نسبت به حالت پایه، افزایش معنی داری را نشان داد (001/0≤p)،  در حالی که فاکتور رشد شبه انسولین در هیچ یک از گروه ها افزایش معنی داری نداشت. نتایج بین گروهی نشان داد که بعد از یک جلسه تمرین، مقادیر هورمون رشد و لاکتات در بین سه گروه تجربی تفاوت معنی داری نمی کند.  

 به نظر می رسد تمرینات مقاومتی کم شدت همراه با محدودیت جریان خون تداومی و تناوبی از لحاظ تغییرات    هورمونی و متابولیکی مشابه تمرین مقاومتی سنتی اثر بخش هستند.