بررسی تاثیر 6 هفته تمرین استقامتی بر سطوح پروتئین های GLUT4 و HDAC5 در عضله ی نعلی موش های صحرایی دیابتی

افزایش بیان هیستون داستیلاز 5 (HDAC5) موجب کاهش بیان انتقال دهنده ی شماره 4 گلوکز (GLUT4) در عضله ی کند انقباض می شود و این سازوکار در دیابت بررسی نشده است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر شش هفته تمرین استقامتی بر سطوح پروتئین های GLUT4 و  HDAC5 در عضله ی نعلی موش های صحرایی دیابتی  بود.

روش ها:

 به این منظور تعداد 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (وزن: 4/9±245 گرم) به طور تصادفی به چهار گروه کنترل (8 سر)، تمرین (8 سر)، دیابت (8 سر) و دیابت تمرین (8 سر) تقسیم شدند. در سن 8 هفتگی، دیابت به وسیله ی تزریق استرپتوزوتوسین (50 میلی گرم/کیلوگرم) ایجاد شد. پروتکل تمرین استقامتی با شدت متوسط و پیشرونده به مدت 6 هفته و 5 جلسه در هفته انجام شد. 24 ساعت پس از اتمام پروتکل تمرینی، موش ها تشریح و بافت عضله ی نعلی آنها استخراج گردید. سپس محتوی GLUT4 و HDAC5 به روش الایزا اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک راهه در سطح معناداری 05/0>P استفاده شد.

یافته ها: 

نتایج نشان داد بین گروه های کنترل و تمرین (008/0=P)، تمرین و دیابت تمرین (004/0=P) و تمرین و دیابت (0005/0=P) تفاوت معناداری در سطوح GLUT4 وجود دارد. اما، در مورد متغیر HDAC5، نتایج نشان داد که تنها بین دو گروه کنترل و تمرین تفاوت معناداری وجود ندارد (99/0=P) و بین بقیه ی گروه ها تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P). همچنین، رابطه ی معکوس معناداری بین سطوح پروتئین های GLUT4 و HDAC5 وجود دارد (012/0=P و 439/0-=r).

نتیجه گیری: 

به نظر می رسد شش هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط سطوح پروتئین GLUT4 را افزایش می دهد اما تمرین استقامتی، تنها می تواند سطوح پروتئین HDAC5 را در بیماری دیابت کاهش دهد.