تمرین تناوبی با شدت بالا با کاهش محتوای پروتئین های FOXO3a و Beclin-1 اتوفاژی را در بافت قلب موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع دو مهار می کند

کاردیومیوپاتی دیابتی عارضه ای از دیابت نوع دو است که می تواند منجر به اتوفاژی سلولی عضله ی قلب از طریق پروتئین های FOXO3a و Beclin-1 شود؛ بنابراین، هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر محتوای پروتئین های FOXO3a و Beclin-1 در بافت عضله ی قلب موش های صحرایی نر نژاد اسپراگوداولی مبتلا به دیابت نوع دو است.

روش ها:

 در این مطالعه تجربی، 12 سر موش صحرایی نر 2 ماهه از نژاد اسپراگوداولی با میانگین وزن 20±270 گرم انتخاب و پس از دیابتی شدن از طریق القاء STZ و نیکوتین آمید به روش تصادفی به 2 گروه، تمرین دیابتی (6 سر) و کنترل دیابتی (6 سر) تقسیم ‏شدند؛ گروه تمرینی 4 روز در هفته مطابق با برنامه ی تمرینی (هر جلسه 42 دقیقه، سرعت بین 10 تا 30 متر بر دقیقه) به مدت 8 هفته به تمرین HIIT پرداختند؛ در حالی که گروه کنترل هیچ گونه برنامه ی تمرینی نداشتند. همچنین موش های صحرایی هیچ گونه درمانی با انسولین را در طول دوره ی پژوهش نداشتند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون t-مستقل استفاده‏ شد. سطح معنی داری 05/0P≤ در نظر گرفته شده است.

یافته ها:

 هشت هفته تمرین HIIT منجر به کاهش معنی داری در محتوای پروتئین های FOXO3a (008/0P=) و Beclin-1 (002/0P=) گروه تمرین دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد.

نتیجه گیری: 

می توان گفت که هشت هفته تمرین HIIT با کاهش محتوای پروتئین های FOXO3a و Beclin-1 منجر به مهار مسیر اتوفاژی FOXO3a/Beclin-1 شده است؛ بنابراین استفاده از تمرینات HIIT می تواند برای آزمودنی های دیابتی که مستعد کاردیومیوپاتی دیابتی هستند، مفید باشد.