نقش مداخله بهترین خود ممکن (BPS) در افزایش میزان خوش بینی افراد مبتلا به دیابت ملیتوس نوع دو

خوش بینی سرشتی، به عنوان انتظار پیامدهای خوب در آینده است و می تواند نقش محافظتی در تعدیل تغییرات نورواندوکرینی ناشی از استرس در افراد مبتلا به دیابت نوع دو داشته باشد.  BPSنمونه ای از مداخلات روان شناسی مثبت نگر است که از طریق نوشتن و تصور کردن به روش بهترین خود ممکن، موجب افزایش خوش بینی به صورت انتظار پیامدهای مطلوب می گردد. هدف از این مطالعه بررسی اثر خوش بینی بر روی کنترل قند خون در مبتلایان به دیابت نوع دو است.

روش ها: 

نمونه ی مورد پژوهش شامل 60 نفر از مبتلایان به دیابت (30 نفرگروه آزمایش و 30 نفر گروه کنترل) مراجعه کننده به کلینیک دیابت پژوهشگاه غدد دانشگاه علوم پزشکی تهران بوده که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردیده اند. ابزارهای پژوهش شامل: مقیاس جهت گیری زندگی (R-LOT) و مقیاس عاطفه مثبت و منفی (PANS)، که قبل از آموزش BPS و دو هفته بعد از آموزش BPS توسط آزمودنی ها پر گردیده است.

یافته ها: 

تجزیه و تحلیل داده ها به روش تحلیل کواریانس نشان داد، آموزش BPS (بهترین خود ممکن) منجر افزایش خوش بینی بیماران دیابت نوع دو در گروه آزمایش شده است. آموزش یا مداخله  BPS در این تحقیق، میانگین نمرات پس آزمون را به طور معناداری نسبت به میانگین نمرات پیش آزمون گروه آزمایش و نسبت به میانگین پس آزمون گروه کنترل افزایش داده است

نتیجه گیری: 

یافته ها نشانگر تاثیر آموزش روش BPS در افزایش خوش بینی آزمودنی ها است.