تاثیر تمرین هوازی و مصرف گردو بر نسفاتین-1 و شاخص مقاومت انسولینی زنان دیابتی نوع دو

نسفاتین-1 آدیپوکاینی است که از بافت چربی ترشح شده و در سازوکار تنظیم عملکرد انسولین و متابولیسم گلوکز شرکت دارد. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی و مصرف گردو بر نسفاتین-1 و شاخص مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع دو بود.

روش ها: 

40 نفر از زنان چاق40 تا 50 ساله دیابتی نوع دو پس ازهمگن سازی براساس تست بروس به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در چهار گروه تمرین، گردو، تمرین+گردو و کنترل قرار گرفتند (هر گروه 10 نفر). تمرین هوازی 8 هفته، سه جلسه در هفته به مدت 16 دقیقه با 65 درصد ضربان قلب بیشینه در هفته ی اول بود که در هفته ی هشتم به 30 دقیقه با 80 درصد ضربان قلب بیشینه رسید. گروه های مصرف گردو روزانه 25 تا 27 گرم گردو را به عنوان بخشی از اسیدهای چرب PUFA در رژیم غذایی، جایگزین یک سوم کل چربی رژیم غذایی کردند. 24 ساعت قبل از اولین جلسه و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه پروتکل تحقیق، از همه آزمودنی ها نمونه ی خونی اخذ شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس آمیخته بین-درون آزمودنی ها استفاده شد. سطح معناداری 05/0P< در نظر گرفته شد.

یافته ها: 

در گروه های تمرین مقادیر وزن، نمایه ی توده ی بدن ، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین به طور معناداری کاهش یافته و حداکثر اکسیژن مصرفی و نسفاتین-1 افزایش معناداری یافت (05/0<p).

نتیجه گیری:

 تمرین هوازی با این شدت و مقدار می تواند به عنوان درمان کمکی زنان دیابتی نوع دو توصیه شود. مصرف گردو با این مقدار بر سطح گلوکز خون، شاخص مقاومت به انسولین و نسفاتین-1 زنان دیابتی نوع دو تاثیر معناداری نداشت. پیشنهاد می شود برای بهره برداری موثر، گردو با دوز بالاتری مصرف شود.