بررسی شیارشدگی و اثر خودترمیمی بر خستگی در مخلوط های آسفالتی اصلاح شده

امروزه گسترش به کارگیری قیرهای اصلاح شده در روسازی موجب شده است تا خواص مخلوط ازجمله عملکرد خستگی بهبود یابد. در کنار اثر این افزودنی ها، پدیده ای به نام خودترمیمی آسفالت نیز منجر به افزایش عمر خستگی مخلوط می گردد. ازآنجاکه تاکنون تحقیقات گسترده ای بر روی اثر خودترمیمی صورت نگرفته است، در طراحی ها معمولا عمر خستگی کمتر از ظرفیت مخلوط در نظر گرفته می شود و این اقدام، علاوه بر اضافه شدن هزینه، عملکرد مخلوط در دمای بالا را تحت تاثیر قرار می دهد. در این پژوهش مخلوط های آسفالتی اصلاح شده با پودر لاستیک، استایرن بوتادین رابر، استایرن بوتادین استایرن و پلی اتیلن در دو دسته مقدار قیر و فضای خالی یکسان تهیه شده و تحت آزمایش خستگی تیر چهار نقطه ای قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پلیمر الاستومر SBR با افزایش خاصیت الاستیکی قیر بیشترین قابلیت بازیابی (85 درصد) را برای نمونه های آسفالتی فراهم آورده است. پس ازآن پلیمر SBS با ایجاد 60 درصد قابلیت بازیابی دارای بیشترین عمر خستگی می باشد.