مقایسه اثر تجویز اوندانسترون و آتروپین وریدی بر فراوانی بروز تهوع و استفراغ پس از عمل و مدت اقامت بیماران در ریکاوری در بیماران تحت عمل جراحی استرابیسم

تهوع و استفراغ در دوره پس از عمل به عنوان یکی از شایع ترین شکایات بیماران پس از عمل جراحی استرابیسم مطرح شده است. هدف از انجام پژوهش کنونی اثربخشی تجویز آتروپین در مقایسه با اوندانسترون بر فراوانی بروز تهوع و استفراغ پس از عمل و مدت اقامت در ریکاوری در بیماران تحت عمل جراحی استرابیسم بود.

این مطالعه از نوع مورد-شاهدی بود که از اسفند 1397 تا اردیبهشت 1398 در بیمارستان فارابی تهران انجام شد. در این مطالعه 90 بیمار 3 تا 30 ساله به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. پس از القای بیهوشی یک گروه از بیماران پلاسبو در نظر گرفته شده و برای یک گروه آتروپین وریدی با دوز kg 30/µg  و گروه سوم اوندانسترون وریدی با دوز mg/kg 0/1 تجویز شد. میزان تهوع و استفراغ پس از عمل، مدت اقامت در ریکاوری و رضایتمندی پرستاران ریکاوری از بیماران مربوط به گروه ها مورد مقایسه قرار گرفتند.

یافته ها:

 تجویز آتروپین و اوندانسترون به طور چشمگیری موجب کاهش فراوانی بروز تهوع و استفراغ در ریکاوری شد. از نظر میزان بروز تهوع و استفراغ بین گروه آتروپین و اوندانسترون تفاوت چشمگیری مشاهده نشد. با تجویز آتروپین و اوندانسترون مدت زمان اقامت بیماران در ریکاوری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت. رضایتمندی پرستاران ریکاوری دو گروه آتروپین و اوندانسترون نیز نسبت به گروه کنترل بالاتر بود.

نتیجه گیری:

 تجویز آتروپین به اندازه اوندانسترون در کاهش بروز تهوع و استفراغ پس از عمل و مدت اقامت بیماران در ریکاوری پس از عمل جراحی استرابیسم موثر بود.