محرمیت در اهدای جنین از نظر فقه مذاهب اسلامی

ناباروری، یکی از مشکلات اساسی برخی زوج ها در طول تاریخ بوده است؛ اما پیشرفت های علمی دهه های اخیر و ارائه ی روش های نوین، تا حدی زیاد، این مشکل را حل کرده است. یکی از این روش ها، اهدای جنین به زوج های نابارور است که در آن، اسپرم و تخمک زوج های قانونی و شرعی، در محیط آزمایشگاه، تلقیح شده و جنین حاصل، به زوج های قانونی و شرعی دیگر اهدا می شود. نظرات موافق و مخالف فقهای معاصر درخصوص مسائل شرعی اهدای جنین، مردم و پزشکان را با تردید مواجه ساخت؛ تاجایی که قوه ی مقننه، قانون نحوه ی اهدای جنین به زوج های نابارور را در سال 1382 به تصویب رساند. این قانون در زمان خود بسیار راهگشا بود؛ اما با توجه به نگارش مختصر آن، نواقصی هم دارد؛ برای مثال، وضعیت محرمیت کودک تولدیافته از اهدای جنین، مشخص نشده است. در این مقاله، با استفاده از کتب طراز اول فقه و حقوق شیعه و مقالات این حوزه و همچنین، با استناد به مواد قانونی و تطبیق آن با آرای فقها، به بررسی فقهی محرمیت در اهدای جنین پرداخته شده است. با جمع بندی نظرات موافقان و مخالفان حوزه ی اخلاق پزشکی و آرای فقها و قوانین کشور، محرمیت مادر صاحب رحم به طفل ثابت شد؛ همچنین، معلوم شد در چنین نمونه هایی، همه ی احکام رضاع اجرا می شود و پدر (شوهر زن صاحب رحم) نیز، با رعایت شروطی، محرم خواهد شد.