ارزیابی عدم قطعیت در اندازه گیری سزیم-137 موجود در آب با طیف سنجی گاما

یک معیار مفید در زمینه ی مقدار اطمینان پذیری نتیجه های طیف سنجی گاما، ارایه ی عدم قطعیت اندازه گیری است. به دلیل اهمیت و لزوم پایش پرتوزایی در منبع های آب، هدف از این مطالعه اندازه گیری رادیونوکلیدهای گاماگسیل به همراه بیان مقدار عدم قطعیت اندازه گیری است. برای محاسبه ی عدم قطعیت اندازه گیری اکتیویته در آب از نمونه ای که عنصرهای پرتوزای آن از شرکت پل- اتم تهیه شده بود، استفاده شد. برای انجام محاسبه ها از قله ی واقع در انرژی 661keV در طیف انرژی رادیونوکلید سزیم-137 در یک آشکارساز ژرمانیم با خلوص بالا (HPGe) استفاده شد. بررسی ها نشان داد عامل های تاثیرگذار بر عدم قطعیت اندازه گیری به دو بخش شمارش با دستگاه طیف سنج گاما و آماده سازی نمونه تقسیم می شود که هر یک از این دو بخش از چندین منبع عدم قطعیت مانند عدم قطعیت مربوط به شمارش، کالیبراسیون بازده، احتمال گسیل، ضریب های تصحیح شمارش و اندازه گیری جرم ناشی می شود. نتیجه های اندازه گیری نشان داد عدم قطعیت نسبی برای نمونه ی آب با اکتیویته 425Bq  از سزیم-137 حدود %7/</sub>3 (ضریب اطمینان = 1) است.