بررسی تاثیر نقش میانجی سرمایه روانشناختی در رابطه بین رهبری موثق و تسهیم دانش

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر نقش میانجی سرمایه روانشناختی در رابطه بین رهبری موثق و تسهیم دانش در میان کارکنان دانشگاه لرستان انجام شد.

 روش پژوهش: 

این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بوده و جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه کارکنان دانشگاه لرستان در سال تحصیلی  1397- 1396به تعداد 421 نفر تشکیل می دهد. نمونه آماری 201 نفر بوده که با استفاده از فرمول کوکران و به روش طبقه ای با حجم متناسب انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های رهبری موثق والمبوا، آوولیو، گاردنر، ورنسینگ و پترسون(2008)، تسهیم دانش بوک، زمود، کیم و لی(2005) و سرمایه روانشناختی لوتانز و آوولیو استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئیpls استفاده شد. 

یافته ها: 

نتایج پژوهش حاکی از آن است که رهبری موثق به صورت مستقیم (322/0=β) بر تسهیم دانش تاثیرگذار بوده و به صورت مستقیم (832/0=β) بر سرمایه روانشناختی اثرگذار است. سرمایه روانشناختی به صورت مستقیم (389/0=β) بر تسهیم دانش تاثیر می گذارد. همچنین تاثیر رهبری موثق بر تسهیم دانش به صورت مستقیم و غیرمستقیم توسط متغیر میانجی، سرمایه روانشناختی با (65/0=β)تبیین شد. 

نتیجه گیری:

دراین رابطه زمانی که سرمایه روانشناختی به عنوان متغیر میانجی وارد معادله می شود، دارای قدرت بیشتری است. به عبارت دیگر، رهبری موثق با نقش میانجی سرمایه روانشناختی موجب افزایش تسهیم دانش در میان کارکنان می شود. بنابراین، پیشنهاد می شود، مدیران دانشگاهی دیدگاه و نگرش رهبری موثق را در دانشگاه خود پرورش و تقویت کرده و بر تسهیم دانش و ارتقاء آن در کارکنان خود تاکید نموده و کارکنان خود را به عنوان مهم ترین سرمایه سازمان درک کنند.