بررسی شکل گیری داعش براساس نظریه پسابین الملل فرگوسن و منزیاخ

داعش به عنوان مظهر تروریسم پسامدرن در عصر جهانی شدن در تلاش برای هویت یابی خاص خود در قالب بنیادگرایی اسلامی است. تبیین داعش از منظر نظریه های روابط بین الملل کمتر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر، بررسی داعش براساس رهیافت نظری نظریه پسابین الملل فرگوسن و منزباخ است. مقاله حاضر سعی دارد به این پرسش پاسخ دهد که داعش به عنوان یک کنشگر فراملی، چگونه از منظر نظریه پسابین الملل فرگوسن و منزباخ قابل تبیین است؟ یافته های این مقاله نشان می دهد که عوامل هویتی و ضدناسیونالستی به عنوان عناصر مهم مورد تاکید نظریه پسابین الملل در شکل گیری داعش نقش تعیین کننده ای داشته اند. در واقع، عناصر این گروه توانسته اند از خود تعریف هویتی جدیدی را ارائه و براساس همین تعریف جدید، «خود» و «دیگری»، «دوست» و «دشمن» را باز تعریف کنند. هویت گروه مذکور براساس ضدیت با مولفه های مدرنیته (از جمله سکولاریسم، دموکراسی و لیبرالیسم و علم گرایی) و فرهنگ غالب غربی بازتعریف می شود. از طرف دیگر، گروه داعش یک گروه ضدناسیونالیستی است که نظم وستفالیایی دولت محور را به چالش می کشد. به طوری که از نظر رهبران این گروه ملی گرایی در تقابل آشکار با امت اسلامی قلمداد می شود. به همین دلیل، این گروه توانسته از ملیت های مختلف و از بیشتر کشورهای جهان اقدام به جذب نیرو کند. این عوامل باعث تبدیل گروه داعش در عرصه جهانی به یک کنشگر فراملی گرا شده است. روش پژوهش حاضر، توصیفی-تحلیلی و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای است. در ضمن در این پژوهش، از آثار دست اول از جمله نوشته های متعلق به گروه داعش از جمله نشریه دابق استفاده می شود.