بررسی و نقد روش اتان کلبرگ در بهرهگیری از منابع امامی در مطالعات شیعی امامی
ابن کلاب، با تفکیک کلام الهی به «لفظی و نفسی»، قائل به «وحی معنایی» بوده و الفاظ را لباس بشری وحی شمرده است. او در بحث از ماهیت کلام، بر این نظر است که کلام فقط بر معنا اطلاق می شود و استعمال آن درباره لفظ، از روی مجاز است. وی کلام را همچون اشاعره بر علم قدیم الهی حمل می کرد و صورت ملفوظ آن را پوششی کاملا بشری می شمرد. اما به کار رفتن مشتقات ماده «نزل» در قرآن که بر نزول لفظی قرآن دلالت دارد؛ نهی از تعجیل پیامبر (ص) در تکرار قرآن و هم چنین استعمال واژگان «تلاوت»، «قرائت» و «ترتیل»، که بر خواندن متنی بر پیامبر صراحت دارد؛ صراحت قرآن بر یک جانبه بودن وحی و دلایل دیگر نشان می دهند که متن لفظی قرآن، همان گزاره هایی است که بی کم و کاست بر پیامبر(ص) نازل شده است. این مقاله از نوع تحقیقات بنیادین است که با روش توصیفی تحلیلی به این موضوع می پردازد.
وحی قرآنی ، الفاظ قرآن ، کلام نفسی ، ابن کلاب
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.