بازدهی استخراج بتا-دی- گلوکان از ضایعات قارچ دکمه ای (آگاریکوس بیسپوروس) و توانایی آن در جذب آفلاتوکسین B1

بتاگلوکان ها در گستره وسیعی از موجودات مختلف ازجمله مخمر، قارچ ، باکتری ، جلبک ، جو و جو دوسر یافت می شود و اثرات بیولوژیکی متنوعی را از خود نشان می دهند. بتاگلوکان ها از پیوند بتا گلوکوزیدی واحدهای D-گلوکز به یکدیگر تشکیل شده اند. توانایی جذب سموم قارچی ازجمله آفلاتوکسین ها توسط بتاگلوکان در سال های اخیر بسیار موردتوجه قرار گرفته است. آفلاتوکسین ها گروهی از ترکیبات سمی با قدرت سرطان زایی بالا هستند که به عنوان یک عامل آلوده کننده مواد غذایی برای انسان و حیوان، شناخته می شوند. آفلاتوکسین B1 سمی ترین ترکیب در ایجاد سرطان در بین انواع آفلاتوکسین هاست. توانایی جذب سموم قارچی توسط بتاگلوکان به طور مستقیم به عواملی مانند ساختمان مولکولی، روش استخراج و منبع حاوی بتاگلوکان بستگی دارد. بتاگلوکان مستخرج از منبع قارچی دارای اتصالات بتا (3-1) در رشته اصلی و بتا (6-1) در رشته جانبی و در محل انشعاب هاست. وجود انشعاب های زیاد با طول کوتاه با ساختاری شانه مانند، سبب افزایش جذب سموم قارچی توسط این ترکیب می شود. در تحقیق حاضر، برای اولین بار میزان بازدهی چندین روش استخراج بتاگلوکان از دیواره سلولی ساقه های دورریز قارچ دکمه ای (آگاریکوس بیسپوروس) اندازه گیری و توانایی جذب آفلاتوکسین B1 نیز سنجیده شد. نتایج نشان داد علی رغم اینکه میزان بازدهی استخراج بتاگلوکان به روش اسیدی بیشتر از سایر روش هاست (20/5 درصد)، اما براساس سنجش به روش HPLC، بتاگلوکان استخراج شده با استفاده از قلیای داغ، توانایی جذب و خارج کردن 90/2 درصد آفلاتوکسین B1 را از نمونه آلوده شده را دارد