تاثیر میکروپلاستیک پلی استایرین و آفت کش کلرپیریفوس بر فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در بافت های ماهی قزل آلای رنگین کمان

میکروپلاستیک ها ذرات کوچک تر از 5 میلی متر هستند که می توانند از طریقمنابع اولیه و یا ثانویه وارد محیط زیست شوند. این ذرات می _ توانند نقش حامل را برای ترکیبات شیمیایی مختلف موجود در محیط مانند انواع آفت کش ها و آلاینده ها، داشته باشند. جذب این ذرات به بدن موجودات زنده به خصوص آبزیان باعث ایجاد تغییراتی در فعالیت آنزیم های آن ها به خصوص آنزیم های مسیر آنتی اکسیداتیو می شود. هدفاز انجام این پژوهش، بررسی تاثیر میکروپلاستیک پلی استایرین و آفت کش کلرپیریفوس به تنهایی و در ترکیب با هم بر فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز (SOD) در سه بافت کبد،کلیه و ماهیچه ماهی قزل آلای رنگین کمان بود. در این تحقیق ماهی های قزل آلای رنگین کمان در معرض دو غلظت آفت کش کلرپیریفوس ( CPF) chlorpyrifosμg/L) 2، μg/L 6)، میکروپلاستیک پلی استایرین MPs (μg/L 30 μg/L, 300) و ترکیب این دو با یکدیگر قرار گرفتند.در پایان دوره آزمایش، فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در ماهی ها مورد بررسی قرار گرفت. تحلیل نتایج با درجه معنا داری 05/0 Pvalue< نشان داد که در بافت کبد و کلیه ترکیب میکروپلاستیک و کلرپیریفوس باعث افزایش فعالیت  آنزیم  SODو در نتیجه میکروپلاستیک باعث کاهش سمیت کلرپیریفوس می شود. فعالیت آنزیم در همه تیمار ها نسبت به شاهد به شدت کاهش پیدا کرد. . فعالیت آنزیم در تیمار μgL-1 MPs 30+ μgL- CPF2 و تیمار μgL-1 MPs 300 μgL-1 CPF+  2 نسبت به تیمار μgL-1CPF 2 به ترتیب کاهش و افزایش یافت. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که میکروپلاستیک در بافت کبد و کلیه باعث کاهش دسترسی زیستی آفت کش کلرپیریفوس و در بافت ماهیچه با ،غلظت کم میکروپلاستیک پلی استایرین، باعث افزایش سمیت و افزایش دسترسی زیستی آفت کش خواهد شد.