پهنه‏ بندی مناطق مستعد توسعه شهری با تاکید بر محدودیت‏ ها و مخاطرات ژئومورفولوژیکی (مطالعه موردی: شهر کرمانشاه)

شهر کرمانشاه، به‏ عنوان بزرگ‏ترین شهر غرب کشور، در پهنه‏ های دشت پرمخاطره کرمانشاه واقع شده و در بازه زمانی 46 ساله مساحت آن حدود 7 برابر شده و حدود 87 کیلومترمربع به تصرف شهر درآمده است. این توسعه فیزیکی بدون اجرای مطالعات ژئومورفولوژیکی و درنظرگرفتن محدودیت ‏ها و مخاطرات ناشی از آن بوده است. ازاین‏رو، شناسایی مناطق مستعد توسعه فیزیکی با درنظرگرفتن محدودیت‏ها و مخاطرات ژئومورفولوژیکی امری لازم در توسعه شهری کرمانشاه است. هدف از پژوهش حاضر شناسایی مناطق مناسب برای توسعه فیزیکی شهر کرمانشاه براساس شرایط ژئومورفولوژیکی منطقه است. در این پژوهش با استفاده از مدل فازی نقشه پهنه ‏بندی نهایی توسعه شهری براساس نه پارامتر موثر تهیه شد. سپس، این نقشه‏ براساس شرایط ژئومورفولوژیکی و کاربری اراضی دشت کرمانشاه ارزیابی و مناطق مستعد توسعه شهری پیشنهاد ‏شد. نتایج نشان می‏دهد توسعه فیزیکی شهر کرمانشاه در طی چهار دهه گذشته تابع شرایط توپوگرافی بوده و مخاطرات و محدودیت‏های ژئومورفولوژیکی بسیار زیادی در محدوده مورد مطالعه وجود دارد؛ به ‏طوری‏که 65 درصد مساحت منطقه برای توسعه شهری مناسب نیست. مناطق مساعد با حدود 50 کیلومتر مربع در دشت آبرفتی در غرب و شرق شهر کرمانشاه واقع شده‏اند.