کسب نگرشی نو در مراقبت از بیماران نابینا با استفاده از مدل شبیه سازی

برنامه ریزی دقیق و مناسب در حیطه آموزش بالینی در ایجاد توانمندی و کسب مهارت های لازم در دانشجویان پرستاری بخش مهمی از آموزش پرستاری را شامل می شود. با توجه به اینکه دستیابی به توانمندی و مهارت بالینی به علت محدودیت های تکنیکی و اخلاقی در بالین، به راحتی امکانپذیر نیست، استفاده از روش های نوین آموزش در این زمینه کمک کننده است. استفاده از شبیه سازی یکی از روش های نوین آموزش در پرستاری است. مطالعه حاضر با هدف تبیین تجربیات دانشجویان پرستاری در ارتباط با شبیه سازی نابینائی صورت گرفت.

در طی یک مطالعه کیفی (تحلیل محتوا قراردادی)، جمع آوری داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختارمند و دو گروه متمرکز، در فاصله فروردین تا مرداد 1398 انجام شد. از طریق نمونه گیری هدفمند، چهارده دانشجوی پرستاری در حال تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی تهران، وارد مطالعه شدند. جمع آوری داده ها تا زمان رسیدن به اشباع داده، ادامه پیدا کرد. مدت مصاحبه ها 60-45 دقیقه بوده و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش گراندهیم و لاندمن صورت گرفت. در این تحقیق تلاش شد تا براساس معیارهای موثق بودن داده های کیفی و تجزیه وتحلیل آنها عمل گردد.

در تحلیل اولیه تعداد 231 کد به دست آمد که پس از مقایسه و تقلیل، در نهایت دو درون مایه اصلی و هفت زیرطبقه پدیدار شدند. درون مایه های اصلی پژوهش شامل کسب دیدگاهی نو و مراقبت متحول شده در سایه تجربه، بودند.

براساس نتایج حاصل از این مطالعه، استفاده از آموزش به روش شبیه سازی، شیوه ای موثر در فرآیند تدریس و ارزشیابی میزان دانش و مهارت های ضروری برای دانشجویان پرستاری می باشد.  لذا بکارگیری این شیوه تدریس به کلیه مسئولان آموزشی آموزش پرستاری توصیه می شود.