بررسی وضعیت نشاط اجتماعی و ارتباط آن با آمادگی جسمانی جوانان استان خراسان جنوبی

هدف مطالعه حاضر بررسی وضعیت نشاط اجتماعی و ارتباط آن با عوامل آنتروپومتریکی و آمادگی جسمانی جوانان بود.

 روش تحقیق:

جامعه آماری این تحقیق را کلیه جوانان 20 تا 29 ساله استان خراسان جنوبی تشکیل می دادند که بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی و با استفاده از فرمول کوکران حداقل حجم نمونه 384 نفر به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. برای اندازه گیری نشاط اجتماعی از پرسشنامه شادکامی آکسفورد استفاده شد. استقامت عضلانی و قلبی عروقی به ترتیب با استفاده از آزمون دراز و نشست و آزمون راکپورت تعیین شد. بعلاوه، قدرت عضلانی با استفاده از آزمون قدرت عضلات دست با دینامومتر محاسبه شد. همچنین، نمایه توده بدن (BMI) و نسبت دور کمر به باسن (WHR) هر آزمودنی تعیین شد.

نتایج نشان داد میانگین متغیر نشاط اجتماعی (64/3) و تمامی مولفه های شامل در آن در بین جوانان استان خراسان جنوبی در سطح مطلوبی قرار دارد. بین نشاط اجتماعی  با متغیر سن و جنسیت آزمودنی ها ارتباط معنی داری وجود ندارد. با وجود این، بین میانگین میزان نشاط اجتماعی با توجه به وضعیت تاهل، شاغل بودن و میزان تحصیلات تفاوت معنی داری وجود دارد. علاوه بر این، بین نشاط اجتماعی و پارامترهای BMI، استقامت عضلانی، و استقامت قلبی تنفسی ارتباط معنی داری وجود دارد.  

به طور کلی، نتایج مبین این است افرادی که از آمادگی جسمانی بالاتری بخصوص در شاخص های ترکیب بدنی و استقامت عضلانی و قلبی تنفسی برخوردار هستند نشاط اجتماعی بالاتری را تجربه می کنند.