اولویت بندی شاخص های ارتقای کیفیت زندگی کاری منابع انسانی (مطالعه موردی: کارکنان بیمارستان دولتی)

منابع انسانی ستون فقرات نظام سلامت محسوب می شوند و کیفیت زندگی کاری، عامل مهمی برای حفظ و ارتقای کارکنان است.در این پژوهش تلاش شده است عوامل موثر در ارتقای کیفیت زندگی کاری کارکنان شناسایی و اولویت بندی شوند. به منظور متناسب سازی عوامل به دست آمده از منابع و مآخذ مربوط به موضوع با وضعیت سازمان مورد مطالعه، توافق جمعی خبرگان، در قالب یک تیم تصمیم (خبرگان) که شامل ده نفر از مدیران عالی، میانی، عملیاتی و کارشناسان بیمارستان بودند، به دست آمد. در مرحله بعد، با استفاده از AHP گروهی فازی و با مشارکت خبرگان، اهمیت هرکدام از مولفه ها و شاخص ها تعیین شد. میزان ناسازگاری برای تمامی جداول کمتر از 1/0 به دست آمد. بعد از این مرحله، «ارزیابی وضع موجود» و «توانمندی بهبود»، توسط گروه تصمیم، تکمیل شد. روایی محتوایی و صوری این پرسشنامه، تایید شد. یافته ها با استفاده از روش IPA-G-FGAHP تحلیل شد. در این پژوهش 4 مولفه و 20 شاخص بررسی شد. پس از تعیین وزن این عناصر از یک سو و محاسبه شکاف آنها از حالت مطلوب از سوی دیگر، با محاسبه شکاف موزون، اولویت بهبود تعیین شد. باتوجه به یافته ها، شاخص های وجود نظام بیمه و بازنشستگی، مساوات و منصفانه بودن حقوق و مزایا، مزایای خدمات درمانی و امنیت شغلی در اولویت اول تا چهارم قرار گرفتند و پیشنهادهایی مطرح شد.