ارزیابی سناریوهای تغذیه مصنوعی و پخش سیلاب در راستای مدیریت یکپارچه منابع آب سطحی و زیرزمینی بااستفاده از مدل WEAP (مطالعه موردی:دشت ورامین)

محدودیت نسبی منابع آب و افت بیش از حد منابع آب زیرزمینی در دشتهای کشور توجه به مدیریت یکپارچه منابع آب را ضروری کرده است. تحقیق حاضر با هدف ارزیابی سناریوی تغذیه مصنوعی و پخش سیلاب جهت مدیریت یکپارچه منابع آب حوضه دشت ورامین و با استفاده از مدل WEAP انجام گرفت. داده های مورد نیاز نظیر دبی رودخانه های شور و جاجرود، حجم مخازن لتیان و ماملو، میزان بارندگی، تبخیر، جمعیت، نرخ رشد جمعیت، میزان تقاضای آبی در بخش شرب، کشاورزی و صنعت در سال پایه آبی (2016-2017) وارد نرم افزار گردید. سپس سناریوهای مرجع و تغذیه مصنوعی تدوین شده و در یک دوره 20 ساله مقایسه شدند. نتایج نشان داد در صورتی که وضعیت کنونی ادامه یابد در 20 سال آینده قادر به تامین 2/16 و 4/27درصد از نیازهای آبی بخشهای کشاورزی و صنعت در منطقه دشت ورامین نخواهیم بود. در حالی که اگرسالیانه 33 میلیون مترمکعب از هرز آبهای سطحی منطقه بصورت پخش سیلاب به آبخوان منطقه تزریق گردد، علاوه بر آن که در بخش کشاورزی و صنعت به ترتیب 2/9و 9/17درصد کاهش در عدم تامین تقاضا نسبت به سناریو مرجع رخ خواهدداد، بلکه حتی در صورتی که میزان برداشت از منابع آب زیرزمینی با روند کنونی تداوم یابد، ذخیره استاتیک آبخوان از میانگین 351 میلیون مترمکعب به 388 میلیون مترمکعب رسیده و سبب جبران افت منابع آب زیرزمینی منطقه به میزان 1/21 سانتی متر به صورت میانگین دوره 20ساله نیز خواهد شد.