شخصیت پردازی طبیعت در رمان ا. صفرلی «نمک شیرین بسفر»
در زبانشناسی نوین، توجه ویژه ای به مطالعه کانسپت (مفهوم) می شود. این اصطلاح برای تعدادی از زمینه های علم زبان شناسی از جمله زبان شناسی شناختی، زبان شناسی فرهنگ و یکی از جدیدترین شاخه های زبان شناسی یعنی زبانی شناسی مفاهیم، بسیار مهم و کلیدی به حساب می آید. در پژوهش حاضر مفهوم «طبیعت» و شخصیت پردازی به عنوان ابزار بیان زبانی آن بررسی و مطالعه می شود. در فرایند ایجاد بعد شخصیت پردازی از ابعاد عاطفی و فکری انسان بهره گرفته می شود. این امر به درک تصاویر و مفاهیم دنیای اطراف ما کمک می کند و از این طریق آنها را با احساسات و عواطف درمی آمیزد؛ این برای درک اثر ادبی که از دیدگاه های شخصی نویسنده درباره روندها و پدیده های گوناگون تشکیل شده است، بسیار مهم می نماید. با تجزیه و تحلیل نمونه هایی از استفاده نویسنده از شخصیت پردازی می توان در مورد ساختار مورفولوژیکی/ صرفی و نحوی این مجاز و ویژگی های اصلی آن به نتایج مهمی دست یافت. مطالعه این شیوه بیان مجاز مبتنی بر آثار نثر معاصر از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا امروزه نویسندگان سبک زبانی خاصی خلق می کنند که نیاز به تحقیقات جامع زبان شناختی دارد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.