بررسی تاثیر محلول پاشی پلی آمین اسپرمیدین بر بهبود برخی شاخص های فیزیولوژیکی و عملکرد سویا در شرایط کم آبیاری

به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی پلی آمین اسپرمیدین بر برخی شاخص های فیزیولوژیکی و عملکرد سویا (رقم کاسپین) در شرایط کم آبیاری، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 95-1394 در مزرعه مرکز جهاد کشاورزی چپکرود جویبار، در استان مازندران انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری در چهار سطح (100،70،50 و 30 درصد نیاز آبی) به عنوان فاکتور اصلی و محلول پاشی پلی آمین اسپرمیدین در سه سطح (صفر(شاهد)، نیم و یک میلی مولار) به عنوان فاکتور فرعی بودند. صفات مورد اندازه گیری شامل تعداد برگ، تعداد غلاف در گیاه، ارتفاع گیاه، تعداد دانه در گیاه، وزن هزار دانه، عملکرد ماده خشک تک بوته، عملکرد دانه تک بوته، شاخص پایداری غشاء (MSI)، میزان نسبی آب برگ (RWC)، نشت الکترولیت (EL)، مالون دی آلدئید (MDA)، و پراکسید هیدروژن (H2O2) بود. نتایج نشان داد که در شرایط کم آبیاری استفاده از پلی آمین اسپرمیدین در غلظت های مختلف بر تمامی صفات به جز تعداد برگ تاثیر معنی داری داشت. در بررسی اثرات متقابل نتایج نشان داد که با کاهش میزان آبیاری از 100 درصد نیاز آبی تا کمترین میزان آن (30 درصد نیاز آبی) محلول پاشی غلظت یک میلی مولار پلی آمین اسپرمیدین باعث افزایش معنی دار در تعداد غلاف و دانه در گیاه، وزن هزار دانه و عملکرد ماده خشک تک بوته به ترتیب به میزان 20،50،90،90 درصد گردید. همچنین مقدار محتوای نسبی آب برگ نسبت به شرایط شاهد(بدون استفاده از پلی آمین اسپرمیدین) به ترتیب به میزان 63 درصد افزایش و میزان نشت الکترولیت ، 16 درصد کاهش یافت. مقدار شاخص پایداری غشاء نسبت به شرایط بدون استفاده از پلی آمین اسپرمیدین 13/1 برابر افزایش یافت. با کاهش سطح آبیاری به 30 درصد نیاز آبی، غلظت نیم میلی مولار پلی آمین اسپرمیدین باعث افزایش عملکرد دانه به میزان 90 درصد وکاهش مقدار پراکسید هیدروژن و مالون دی آلدئید به ترتیب 67 و 34 درصد گردید که حاکی از افزایش تحمل به خشکی در گیاه بوده است. در مجموع، نتایج بیانگر تاثیر مثبت استفاده از پلی آمین اسپرمیدین بر تحمل به خشکی در سویا(رقم کاسپین) در شرایط کم آبیاری از طریق بهبود خصوصیات بیوشیمیایی و اجزای عملکرد گیاه بوده است.