بررسی میزان رضایت شغلی کارکنان سازمان تعاون روستائی استان اصفهان و عوامل موثر بر آن

این پژوهش با هدف تعیین میزان رضایت شغلی کارکنان سازمان تعاون روستایی استان اصفهان و عوامل موثر بر آن در سال 1388 انجام شده است. به منظور انجام این پژوهش توصیفی- تحلیلی، پرسشنامه استانداردی تهیه شد که پس از سنجش پایایی و روایی، بر اساس سرشماری در میان 120 نفر پرسنل شاغل در سازمان تعاون روستایی استان و ادارات تعاون روستائی شهرستانهای اصفهان توزیع شد. تجزیه و تحلیل پژوهش در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی صورت گرفته است. در سطح آمار توصیفی از مشخصه های آماری نظیر فراوانی تجمعی، درصد و میانگین و در سطح آمار اسنتباطی متناسب با سنجش داده ها و مفروضات از آزمون های میانگین دو جامعه، ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون، کراسکال والیس و رگرسیون استفاده شد. داده ها به وسیله نرم افزار آماری SPSS مورد پردازش قرار گرفت. به طور جداگانه بین جنسیت، وضعیت تاهل، تحصیلات، سوابق کاری، نوع استخدام، نحوه سرپرستی و ارتباطات، امنیت شغلی و شرایط فیزیکی و امکانات در اختیار پرسنل با رضایت شغلی رابطه معنی داری وجود ندارد. بین میزان درآمد کارکنان سازمان و میزان رضایت شغلی آنان ارتباط معنی دار و مثبتی وجود دارد. میزان رضایت شغلی افراد با فرصت های ارتقا و ترفیع شغلی و نیز پست سازمانی مرتبط است. رضایت شغلی افراد با محل خدمتشان مرتبط می باشد. ماهیت شغلی در رضایت کارکنان اثر معنی دار و مثبت دارد. ترتیب ابزار انگیزشی در دو جنس مرد و زن، در میان همکاران استانی و شهرستانی و نیز پرسنل با پستهای مختلف سازمانی تفاوتی نداشته و یکسان می باشند. میزان رضایت شغلی کاکنان سازمان تعاون روستایی استان اصفهان با عوامل مختلفی ارتباط پیدا می کند که موثرترین آنها فراهم بودن فرصتهای ارتقا و ترفیع، شفاف بودن ماهیت شغلی، میزان حقوق و مزایا و محل خدمت است. پیشنهادهای اصلی عبارت اند از: در نظر گرفتن پاداش های مادی و معنوی، امکان پیشرفت و ارتقای کاری، مدیریت کارمند مدار به جای کارمدار، اصل شایسته سالاری و وظیفه شناسی و قدردانی مدیریت از کارکنان.