اثر منابع آلی، غیرآلی و هیدروکسی منگنز، روی و مس بر عملکرد مرغ های تخم گذار مسن

آزمایش حاضر با هدف بررسی استفاده از منابع آلی، غیرآلی و هیدروکسی منگنز، روی و مس بر خصوصیات کمی و کیفی تخم مرغ در مرغ های تخم گذار مسن انجام شد. بدین منظور از 240 قطعه مرغ تخم گذار سویه تجاری های-لاین از سن 55 تا 65 هفتگی در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 15 پرنده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره شاهد، حاوی منبع سولفات منگنز، روی و مس، 2- جیره حاوی کیلات منگنز، روی و مس با اسید آمینه متیونین، 3- جیره حاوی منبع هیدروکسی منگنز، روی و مس، 4- جیره حاوی هیدروکسی منگنز، روی و مس به میزان 70% تیمار سوم بودند. فرم های کیلاته و هیدروکسی منگنز، روی و مس سبب افزایش معنی دار وزن تخم مرغ در بیشتر هفته های آزمایش و بهبود ضریب تبدیل در هفته های 62، 64 و 65 نسبت به گروه سولفات این عناصر شد (05/0<p)، ولی تفاوت معنی داری بین گروه 70% هیدروکسی و سولفات نبود. هیچ یک از منابع منگنز، روی و مس تغییری در سطح مصرف خوراک، ضخامت، مقاومت و وزن پوسته، شاخص زرده و شکل، واحد هاو، و رنگ زرده تخم مرغ، سطح آلکالین فسفاتاز، سرلوپلاسمین، روی، مس و کلسیم خون ایجاد نکردند. فقط منبع کیلاته سبب افزایش معنی دار (05/0<p) سطح منگنز خون شد. همچنین فرم کیلاته و هیدروکسی عناصر سبب افزایش منگنز پوسته و زرده تخم مرغ و روی زرده و کاهش منگنز، روی، آهن و مس مدفوع در مقایسه با فرم سولفات و 70% هیدروکسی شدند. نتایج این آزمایش نشان داد که بکارگیری شکل کیلاته یا هیدروکسی منگنز، روی و مس در جیره مرغ های تخم گذار مسن نسبت به شکل سولفاته آن سبب بهبود عملکرد می شود.