تاثیر تمرینات اصلاحی سیستماتیک بر حس عمقی مچ پا در افراد مبتلا به سندرم انحراف پرونیشن منعطف: کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده
مقدمه:
سندرم انحراف پرونیشن، یکی از معمول ترین ناهنجاری های اندام تحتانی است که موجب ایجاد ناراستایی هایی در ساختارهای بخش اسکلتی پا می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تاثیر تمرینات اصلاحی سیستماتیک بر حس عمقی مفصل مچ پا در افراد مبتلا به سندرم انحراف پرونیشن منعطف بود.
مواد و روش ها:
در این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده، 30 داوطلب که سندرم انحراف پرونیشن داشتند، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه های شاهد و تجربی قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تجربی، تمرینات اصلاحی را به مدت 12 هفته (3 جلسه در هفته به مدت یک ساعت) انجام دادند؛ در حالی که گروه شاهد فعالیت های معمول خود را اجرا می کرد. قبل و بعد از اجرای تمرینات، حس عمقی مفصل مچ پا به وسیله الکتروگونیامتر ارزیابی گردید. در نهایت، داده ها با استفاده از آزمون های Independent t و Paired t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها:
گروه تجربی به دنبال انجام 12 هفته تمرینات اصلاحی سیستماتیک، بهبودی معنی داری را در حس عمقی مچ پا گزارش کرد (001/0 = P)، اما تفاوت معنی داری در حس عمقی مچ پای شرکت کنندگان گروه شاهد وجود نداشت (050/0 < P). در مجموع، تفاوت معنی داری بین آزمودنی های دو گروه مشاهده گردید؛ به طوری که حس عمقی مچ پای گروه تجربی بهتر از گروه شاهد بود (001/0 > P).
نتیجه گیری:
تمرینات اصلاحی سیستماتیک، سبب بهبودی حس عمقی مچ پا در مبتلایان به سندرم انحراف پرونیشن می شود و می تواند برای بهبودی این افراد توصیه گردد.
پرونیشن ، تمرین ، حس عمقی ، وضعیت بدنی
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.