بررسی میزان انگیزش و رضایت شغلی کارکنان بیمارستان های سنندج

اثربخشی و موفقیت یک سازمان به عملکرد کارکنان و میزان رضایت آن ها بستگی دارد. از سوی دیگر ایجاد انگیزه در کارکنان برای بالا بردن کیفیت کار و بهره وری هر چه بیشتر در آنان از اصول ضروری مدیریت نیروی انسانی یک سازمان می باشد.

هدف مطالعه حاضر بررسی میزان انگیزش و رضایت شغلی و همچنین ارتباط متقابل آن ها در پرسنل درمانی بیمارستان های شهر سنندج بود.

مواد و روش ها:

 مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقطعی است که در آن 175 نفر از کارکنان بیمارستان های شهر سنندج که در سه رسته درمانی، اداری و خدماتی بیمارستان قرار داشتند، به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه ی استاندارد بریفیلد و روث برای سنجش رضایت شغلی و پرسشنامه محقق ساخته بر اساس نظریه دو عاملی هرزبرگ برای سنجش انگیزش شغلی که پایایی آن به وسیله آزمون کرونباخ 3/09) و خدمات (2/75) که پایین تر از میانگین کلی رضایت شغلی است. رضایت شغلی در سه گروه تفاوت معناداری نداشت اما با انگیزش کارکنان همبستگی مثبت معنی داری (0/572=r) مشاهده شد. در میان عوامل انگیزشی، نمره احساس مسئولیت 3/90، رشد و پیشرفت 3/18  و در عوامل بهداشتی دستمزد کافی با نمره 3/90 و روابط دوستانه با زیردستان 3/81، در اولویت اول و دوم برای هر دو متغیر بودند.

بحث و نتیجه گیری: 

با توجه به یافته های مطالعه و لزوم توجه به این نکته که انگیزش و رضایت شغلی کارکنان از عوامل بسیار تاثیرگذار در افزایش بهره وری سازمان می باشد، مدیریت بیمارستان ها باید توجه ویژه ای به ایجاد انگیزه و همچنین اتخاذ رویکردهایی در ارتباط با افزایش رضایتمندی در بین کارکنان خود داشته باشند.