اصول اخلاقی ناظر بر قراردادهای سرمایه گذاری بین المللی در صورت عدم تعیین قانون حاکم

حل وفصل اختلافات ناشی از سرمایه گذاری خارجی در صورتی ممکن است که قانون حاکم مشخص باشد. صرف نظر از معاهدات بین المللی، با توجه به اینکه روابط حقوقی بین سرمایه گذار و سرمایه پذیر اغلب در قراردادهای سرمایه گذاری گنجانده می شود، قانون حاکم ضمن این گونه قراردادها تعیین می گردد. اما مواردی نیزبه چشم می خورد که قانون حاکم، تعیین نشده باشد. در این حالت سه راهکار پیش بینی شده است. اعمال قانون دولت میزبان، اعمال قواعد حقوق بین الملل و اعمال قوانین محل رسیدگی به اختلاف. طرفین قرارداد همچنین می توانند در حین رسیدگی، قانون حاکم را با توافق تعیین نمایند. هدف از نگارش این تحقیق این است که مشخص گردد، آیا در صورت عدم تعیین قانون حاکم در قراردادهای سرمایه گذاری می توان به اصول اخلاقی که منبع قواعد حقوقی هستند استناد و اختلاف حاصله را حل وفصل نمود؟

اگر قانون حاکم در قراردادهای سرمایه گذاری خارجی تعیین نشده باشد و قواعد حقوق بین الملل بر قرارداد حاکم گردد، این قواعد علاوه بر اینکه شامل قواعد حقوقی است، مبتنی بر اصول اخلاقی از جمله اصل انصاف، اصل فیصله مسالمت آمیز اختلافات، اصل حاکمیت اراده و اصل حسن نیت نیز می باشند. لذا در صورت فقدان قانون حاکم با استناد به این اصول اخلاقی که وارد عرصه حقوق شده اند، می توان اختلافات موجود را حل نمود.