نقش میانجی گری هوش اخلاقی در رابطه کمال گرایی و امید به زندگی مدیران دانشگاه

داشتن شخصیت سالم و برخورداری مدیران از سلامت روانی باعث ارتقاء سطح کیفی و کمی آموزش خواهد شد و نقش بسیار حیاتی در امر پرورش جامعه خواهد داشت. هدف از پژوهش حاضر، ارائه مدل ساختاری رابطه کمال گرایی و امید به زندگی با نقش میانجی گری هوش اخلاقی در مدیران دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران بود.

نوع پژوهش توصیفی - همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه مدیران و معاونین واحدها، دانشکده و گروه های دانشگاه های آزاد اسلامی استان مازندران به تعداد 542 نفر بودند که از میان آنها 225 نفر به شیوه روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های کمال گرایی، امید به زندگی و هوش اخلاقی بود و داده ها با استفاده از آزمون های رگرسیون تک متغیره و الگوی معادلات ساختاری تحلیل شد.

نتایج نشان داد که مسیرهای مستقیم توسط متغیرهای کمال گرایی، هوش اخلاقی با امید به زندگی رابطه مستقیم و معناداری دارا هستند و همچنین با توجه به مسیر غیر مستقیم اثر کمال گرایی با میانجی گری هوش اخلاقی بر امید به زندگی مورد تایید واقع گردید.

با توجه به نقش هوش اخلاقی بر امید به زندگی لازم است در سازمان ها جهت ارتقاء هوش اخلاقی برنامه ریزی شود و آثار مخرب و منفی کمال گرایی شناسایی و در جهت اصلاح آن آموزش داده شود.