تاثیر یک جلسه ورزش هوازی تداومی در مقابل تناوبی، بر سطوح پلاسمایی مولکول های چسبان بین سلولی 1 و مولکول های چسبان سلول عروقی 1 در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر قلب

مولکول های چسبان نقش مهمی در پاتوژنز آترواسکلروز دارد و نوع ورزش ممکن است روی پاسخ این شاخص ها تاثیر گذار باشد. لذا، هدف پژوهش حاضر تاثیر یک جلسه ورزش هوازی تداومی در مقابل تناوبی، بر سطوح پلاسمایی مولکول های چسبان بین سلولی1 (ICAM-1) و مولکول های چسبان سلول عروقی1 (VCAM-1) در بیماران مبتلا به عروق کرونر بود.

در این مطالعه نیمه تجربی، 9 زن مبتلا به بیماری عروق کرونر در قالب طرح پیش آزمون و پس آزمون دو مرحله ای (تناوبی و تداومی) با فاصله زمانی یک هفته شرکت کردند. برنامه تمرینی تداومی شامل دویدن یا راه رفتن به مدت30دقیقه با شدت60 درصد ضربان قلب بیشینه بود. هم چنین فعالیت تناوبی شامل30دقیقه راه رفتن یا دویدن با شدت متغیر بین50 تا80 درصد ضربان قلب بیشینه بود. سطوح ICAM-1 وVCAM-1 سرم برحسب نانوگرم بر میلی لیتر به روش الایزا اندازه گیری شد. نتایج توسط نرم افزار SPSS Inc., Chicago, IL; version 18 و آزمون اندازه گیری های مکرر در سطح معناداری 05/0≥P مورد تحلیل قرار گرفت.

یک جلسه تمرین تداومی و تناوبی تفاوت معنی داری در سطوحICAM-1 و  VCAM-1سرمی ایجاد ننمود، به طوری که مقادیر ICAM-1 پس از فعالیت تداومی (1/0±6/233) و فعالیت تناوبی (0/1±4/230) به دست آمد (181/0=P). علاوه بر این سطوح VCAM-1 نیز پس از فعالیت تداومی (0/7±36/163) و فعالیت تناوبی (9/6±86/194) گردید (211/0=P).

نتیجه گیری: 

یک جلسه فعالیت ورزشی سبب تحریک مسیرهای التهابی در بیماران عروق کرونر می شود. با توجه به نتایج این مطالعه، هنوز نمی توان با قطعیت سمت و سوی اثر تمرین هوازی تداومی نسبت به تمرین تناوبی بر مولکول های چسبان را تعیین نمود و نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه است.