طبیعت در اندیشه سعدی

سعدی را به حق شاعر طبیعت بهاری نامیده اند. تا جائی که بسامد عناصر طبیعت درآثار او به صورت یک خصیصه سبکی درآمده است. طبیعت گرایی سعدی را غالبا ناشی از طبع خوش باشی و روح جوان و پرشور و وی دانسته اند. اما از این نکته غفلت کرده اند که سعدی عناصر طبیعت را به عنوان ابزاری جهت بیان اندیشه های والای خود به خدمت گرفته است تا بدین شیوه در ذهن مخاطبانش ماندگار شود. در این مقاله تشبیهات برگرفته از طبیعت استخراج شده و مورد بررسی قرار گرفت. و نتایج حاصل از آن نشان داد که هدف سعدی از کاربرد این عناصر نه فقط القاء روح شادباشی و جوانی در مخاطب بلکه جاودان کردن نام خود تا ابد است. مهم ترین اندیشه هایی که سعدی با کمک عناصر طبیعت در کلیات آثارش در پی تبیین آنهاست عبارتند از: عشق، پند و اندرز و خودستایی.آنچه در این پژوهش، تازه تر می نماید بیان این اندیشه ها در قالب تشبیه است که احتمالا آگاهانه صورت گرفته است.