کنترل خوش فرمانی خودرو با تاثیر دیفرانسیل فعال و بهینه سازی پارامترهای کیفیت فرمان پذیری

در این مقاله به بررسی بهبود خوش فرمانی خودرو از طریق کنترل مستقل توزیع گشتاور بین چرخ ها با استفاده از دیفرانسیل فعال و بهینه کردن پارامترهای کیفیت فرمان پذیری مانند سرعت جانبی و سرعت دورانی با تغییر در هندسه مکانیزم فرمان پرداخته شده است. دیفرانسیل های با قابلیت کنترل گشتاور  به عنوان یک راه حل برای از میان بردن محدودیت سیستم کنترل پایداری الکتریکی به وجود آمده اند. یک تابع هدف مناسب به منظور بهبود عملکرد کیفیت فرمان پذیری و پایداری خودرو تعریف و برای حل مسئله بهینه سازی از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. مدل دینامیکی خودرو با درنظر گرفتن 9 درجه آزادی و سیستم فرمان با 4 درجه آزادی در نرم افزار متلب-سیمولینک مدل سازی و صحت مدل با نرم افزار کارسیم تایید شده است. استفاده از دیفرانسیل فعال، سرعت متوسط خودرو را مقدار کمی تحت تاثیر قرار می دهد و این کاهش سرعت، هنگام استفاده از دیفرانسیل فعال به صورت همزمان در هر دو محور خواهد بود. نتایج، بهبود عملکرد خوش فرمانی و رفتار خودروی بهینه شده را در مقایسه با خوردوی معمولی نشان می دهد.