سنتز و بررسی تجربی اثر نسبت حجمی و دما بر ضریب هدایت حرارتی نانوسیال اکسید مس آب

در این مقاله اثر نسبت حجمی نانوذرات و دما بر ضریب هدایت حرارتی نانوسیال اکسید مس به صورت تجربی بررسی شد. بدین منظور، نانوذرات اکسید مس پس از تهیه، توسط آنالیزهای XRD  و  EDX و  SEM مشخصه یابی شدند. آنالیز XRD فاز نمونه و آنالیز EDX حضور عناصر مس و اکسیژن و SEM ابعاد نانومتری نمونه سنتزشده را تایید کرد. نانوذرات اکسید مس با ابعاد 50 نانومتر پس از تهیه، جهت سنتز نانوسیال اکسید مس استفاده شدند. نمونه های  نانوسیال اکسید مس به روش دومرحله ای و با استفاده از آب مقطر به عنوان سیال پایه در نسبت های حجمی مختلف (1٪ ، 2٪، 3٪) سنتز شدند. سپس در اولتراسونیک به مدت 30 دقیقه مخلوط شدند و نانوذرات به صورت همگن درون سیال پایه به حالت تعلیق در آمدند. سپس، pH تمامی نمونه ها اندازه گیری و کنترل شد. همچنین ضریب هدایت حرارتی نمونه های نانوسیال سنتزشده در محدوده دمایی 2351 درجه سلسیوس اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که با افزایش دما و نسبت حجمی نانوذرات اکسید مس درون آب مقطر، در همه نمونه ها ضریب هدایت حرارتی افزایش یافت. نمونه دارای نسبت حجمی 3٪ بالاترین ضریب هدایت حرارتی و نقطه بهینه را در بین غلظت های موجود دارد، زیرا علاوه بر ضریب هدایت حرارتی خوب، pH خنثی نیز دارد. در ادامه، نتایج تجربی هدایت حرارتی نانوسیال اکسید مس آب با مقادیر به دست آمده از مدل های نظری مقایسه شد.