رابطه نگرش مذهبی با رفتار جامعه پسند با توجه به نقش میانجی همدلی و نوع دوستی در دانشجویان پرستاری و پزشکی

رفتار جامعه پسند می تواند کاربرد های بالینی و روانی- زیستی جهت ارتقای سلامت بیماران را مطرح نماید، هدف از این پژوهش بررسی رابطه نگرش مذهبی با رفتار جامعه پسند با توجه به نقش میانجی همدلی و نوع دوستی در میان دانشجویان پرستاری و پزشکی می باشد.

مواد و روش ها:

 این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان پرستاری و پزشکی مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 98-1397 دانشگاه شهید چمران اهواز بود. تعداد 361 نفر از آنان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به وسیله پرسشنامه رفتارجامعه پسند، پرسشنامه جهت گیری مذهبی، شاخص واکنش پذیری بین فردی و مقیاس خودگزارش دهی نوع دوستی مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل داده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار AMOS انجام گرفت.

یافته ها: 

نتایج نشان داد که نگرش دینی، نوع دوستی و همدلی، همبستگی معنی داری با رفتار جامعه پسند دارند (01/0>P). همچنین مدل نهایی پژوهش از برازش مناسبی برخوردار بود. یافته ها نشان داد نگرش دینی اثر مستقیم و مثبتی بر متغیرهای رفتار جامعه پسند، نوع دوستی و همدلی دارد. به علاوه، همدلی و نوع دوستی بین مولفه نگرش دینی و رفتار جامعه پسند نقش واسطه ای دارند.

با توجه به نقش نگرش دینی، نوع دوستی و همدلی در پیش بینی رفتار جامعه پسند می توان از این مدل در ارتقاء رفتار جامعه پسند پرستاران و پزشکان در مداخلات بالینی بهره گرفت.