ارزیابی تغییر بیان ژن های mGluR1, CD38, D1پس از کیندلینگ الکتریکی و درمان با تحریک الکتریکی با فرکانس پایین در موش های صحرایی

کیندلینگ الکتریکی یکی از محبوب ترین تکنیک های مدل صرعی است که باعث ایجاد تشنج هایی مانند صرع لوب گیجگاهی می شود. تاکنون برای درمان صرع، از تکنیک های درمانی مختلفی استفاده شده است. از بین این تکنیک ها، تحریک الکتریکی با فرکانس پایین (LFS) ، به طور گسترده ای برای بهبود صرع مقاوم به دارو مورد توجه قرار گرفته است، اما مکانیزم اثر آن به خوبی روشن نشده است. از آنجا که وارد شدن کلسیم به سیتوپلاسم و افزایش غلظت آن یکی از مهمترین دلایل بروز تشنج است، گیرنده متابوتروپیک گلوتامات (mGluR1)، گیرنده دوپامین (D1) و ADPR سیکلاز (CD38)، سه گیرنده ای که از مسیرهای مختلف باعث افزایش کلسیم در سیتوپلاسم می شوند، انتخاب شدند. با این هدف که با بررسی تغییر بیان این گیرنده ها کمک به سزایی به مشخص شدن مسیر بهبود بخشی LFS شود. در این مطالعه از هیپوکمپ موش های صحرایی استفاده شد و تغییر بیان ژن ها با تکنیک real-time PCR مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیان هر سه ژن انتخابی پس از کیندلینگ به طور معنی داری افزایش یافته و بعد از اعمال تحریکات LFS میزان بیان هر سه به مقدار کنترل بازگشته است. از این رو یکی از مسیرهایی کهLFS  برای بهبود بخشی تشنج های کیندلینگ مداخله می نماید، ممکن است مربوط به مسیر ورود کلسیم به سیتوپلاسم باشد