ارتباط استیگما با عملکرد خانواده بیماران روانی

رایج ترین و چالش برانگیزترین بار مراقبتی در اعضای خانواده بیماران روانی مساله استیگمای ناشی از بیماری می باشد،استیگما  به مجموعه ای از نگرشها، عقاید و تفکرات منفی نسبت به یک وضعیت خاص، گفته می شود که علاوه بر فرد مورد نظر، خانواده را نیز شامل می شود. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط استیگما با عملکرد خانواده مراقبین بیماران روانی صورت گرفت.

در این مطالعه توصیفی - همبستگی 278 نفر از مراقبین بیماران روانی مراجعه کننده به مرکز آموزشی- درمانی فرشچیان (سینا) همدان در سال 1397 با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از سه  پرسشنامه: دموگرافیک، ارزیابی استیگما، ابزار سنجش عملکرد خانواده جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی در نرم افزار آماری SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین و انحراف معیار استیگما و عملکرد عمومی خانواده  به ترتیب 12/14 ± 9/72 ،  26 /0±20/2 بدست آمد. بین استیگما با عملکرد کلی و همچنین حیطه های آمیختگی عاطفی، پاسخگویی عاطفی و کنترل رفتاری از پرسشنامه سنجش عمکلرد خانواده ارتباط معنی داری وجود داشت (p<0.05).

با توجه به وجود ارتباط بین استیگما و  عملکرد خانواده بیماران روانی، آموزش جامعه در سطوح مختلف در زمینه برخورد مناسب با این بیماران و خانواده های آنان از طریق رسانه ها و مراکز بهداشتی درمانی و دانشگاه ها پیشنهاد می شود.