اثربخشی آموزش گروهی تحلیل تبادلی بر میزان تعارضهای والد - فرزند دانش آموزان پایه اول دبیرستان

امروزه آموزش مهارتهای برقراری ارتباط از جمله مهارت حل تعارض،  به مثابه  یکی از چندین مهارت زندگی، از اهمیتی خاص برخوردار است. از مهم ترین حیطه های تعارض میان اعضای خانواده، تعارضات ایجادشده میان فرزند و والد است. هراندازه  تعارض میان والد و فرزندان بیشتر باشد، مشکلات رفتاری در نوجوان بیشتر می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش گروهی تحلیل تبادلی بر میزان تعارض های والد- فرزند دانش آموزان پایه اول دبیرستان منطقه مرحمت آباد مرکزی، استان آذربایجان غربی است. روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش آموزان پسر پایه اول دبیرستان منطقه مرحمت آباد در سال تحصیلی 94-1393 است. نمونه پژوهش متشکل از 30 نفر بودند که با شیوه نمونه گیری تصادفی از میان دانش آموزانی انتخاب شدند که بیشترین تعارض را با والدینشان داشتند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه  تاکتیکهای تعارض میان  والد- فرزند(اشتراس، 1990) بوده است. نخست از گروه آزمایش و گواه پیش آزمون تعارض والد- فرزندی به عمل آمده، پس از آن متغیر آزمایشی (برنامه آموزش تحلیل تبادلی) طی هشت جلسه برای گروه آزمایش اجرا شده، سپس برای هر دو گروه پس آزمون اجرا شده است. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که  آموزش تحلیل تبادلی بر تعارضات والد- فرزند و زیرمولفه های آن شامل پرخاشگری کلامی و فیزیکی و استدلال کلامی تاثیر دارد (P<0.001). در واقع آموزش تحلیل تبادلی سبب کاهش تعارضات والد- فرزند، کاهش پرخاشگری کلامی، کاهش پرخاشگری فیزیکی و افزایش استدلال دانش آ موزان پسر در گروه آزمایش می شود.