نقش برش بازیابی در بازسازی توده های خشکیده بلوط ایرانی (Quercus brantii Lindl.) (مطالعه موردی: دشت برم کازرون، استان فارس)

در سال های اخیر خشکیدگی و زوال درختان بلوط در جنگل های زاگرس به عنوان یک بحران مطرح شده و در بسیاری از مناطق باعث نابودی درختان شده است. پژوهش پیش رو با هدف ارائه راهکار اجرایی برای مدیریت این بحران و استفاده از توان جست دهی درختان بلوط انجام شد. برای این منظور، چهار هکتار از جنگل های بلوط ایرانی (Quercus brantii Lindl.) حوضه دشت برم شهرستان کازرون، استان فارس، انتخاب و پس از انجام برش بازیابی، تولید جست آن ها مورد ارزیابی قرار گرفت. درختان نمونه بر اساس آزمایش فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی بررسی شدند، به طوری که تیمار اول طبقه های مختلف قطر کنده شامل سه سطح (کمتر از 15، 15 تا 30 و بیشتر از 30 سانتی متر) و تیمار دوم شامل دو سطح درخت با تاج کاملا خشکیده و درخت نیمه خشکیده بود. در زمستان سال اول، درختان نمونه قطع شدند و از سال بعد وضعیت تولید جست، رویش ارتفاعی و قطری و زنده مانی آن ها هر ساله در انتهای فصل رویش اندازه گیری و ارزیابی شد. نتایج نشان داد که 82 درصد درختان قطع شده تولید جست کردند. از نظر رویش قطری و ارتفاعی جست ها اختلاف معنی داری بین طبقات قطری، طبقات خشکیدگی و تیمارهای ترکیبی آن ها مشاهده نشد. با توجه به نتایج، قطع درختان در محدوده های آسیب دیده به ویژه پیش از خشکیدگی کامل می تواند یکی از راهکارهای اساسی برای ادامه حیات درختان بلوط باشد.