تنوع ژنتیکی گیاه بیابانی رمس (Haloxylon salicornicum (Moq.) Bunge ex Boiss)، در رویشگاه های مختلف با استفاده از نشانگر ISSR (مطالعه موردی: استان یزد)

گیاه رمس (Haloxylon salicornicum (Moq.) Bunge ex Boiss) گونه ای درختچه ای است که در بخش های وسیعی از مناطق مرکزی ایران رویش دارد. سازگاری بالای این گونه به شرایط سخت محیطی و اهمیت آن در تثبیت شن، کنترل ریز گردها و کارکردهای دارویی، ایجاب می نماید تا با شناخت تنوع ژنتیکی آن، نسبت به انتخاب ژنوتیپ های برتر اقدام نمود. در این مطالعه تعداد 12 آغازگر مربوط به نشانگر داخلی ریز ماهواره ها برای ارزیابی تنوع ژنتیکی 30 ژنوتیپ رمس از سه منطقه جغرافیایی استان یزد استفاده شد. از بین 12 آغازگر تنها 4 آغازگر قادر به تکثیر 39 مکان ژنی با تولید باندهای واضح شدند که تعداد 32 باند، چند شکلی (5/79%) نشان دادند. متوسط میانگین مقادیر ضریب تنوع پذیری نی و شانون به ترتیب 451/0 و 643/0 تعیین گردید. آغازگرهای ISSR826 با 15 آلل وآغازگر SSR17 با 7 آلل باند به ترتیب بیشترین و کمترین مکان ژنی را تولید نمودند. تعداد آلل ها در هر جایگاه از 7 تا 15 آلل متغیر بود و با میانگین 9/7 محاسبه گردید. با استفاده از آنالیز خوشه ای بر مبنای ضریب الگوریتم UPGMA و ضریب تشابه جاکارد، جدایه ها با سطح تشابه 75% در 11 گروه قرار گرفتند. شاخص شانون، تجزیه و تحلیل  مولفه های اصلی (PcoA) و تجزیه واریانس مولکولی (AMOVA) تفاوت معنی داری بین جداره های سه منطقه مشاهده شد. تجزیه واریانس مولکولی نشان داد بالاترین مقدار تنوع ژنتیکی (81%) در بین جدایه ها توزیع شده بود و تنوع ژنتیکی درون جدایه های مختلف 19 درصد تعیین گردید. بر پایه نتایج به دست آمده چنین اثبات می شود که تنوع ژنتیکی بالای درون جمعیت ها می تواند به علت توزیع بسیار نزدیک جوامع رمس در نواحی مورد مطالعه  باشد.