مقایسه مدل های مکان یابی و توسعه گردشگری از چشم انداز آمایش سرزمین در جنگل های زاگرس مطالعه موردی: شهرستان جوانرود

در حالی که در سال های اخیر به دلایل متعدد بر میزان مسافرت، گردش و گردشگر افزوده شده، میزان معضلات و مشکلاتی که ناشی از این فعالیت در عرصه است نیز مورد توجه مدیران قرار گرفته است. با استفاده از نقاط حضور گردشگر در شهرستان جوانرود و مدل های تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و جنگل تصادفی (RF)، شرایط استقرار گردشگران از جنبه آمایش سرزمین مورد بررسی قرار گرفت. در مدل جنگل تصادفی با استفاده از نقاط حضور گردشگر و تعداد 9 متغیر تاثیرگذار بر روی استقرار گردشگر، نواحی مطلوب جهت استقرار در تمام پهنه شهرستان بررسی شد. سپس با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی، مناطق مناسب برای استقرار گردشگر از دیدگاه آمایش سرزمین بررسی شد. اعتبار سنجی مدل های مذکور با استفاده از آماره (ROC) انجام گرفت. شناسایی حد آستانه مطلوبیت با استفاده از آماره یادون انجام گرفت. بر اساس نتایج حاصل از حساسیت سنجی در مدل جنگل تصادفی، متغیرهای فاصله از جاده، فاصله از شهر و فاصله از معیار امنیت (پاسگاه و ایستگاه امداد و نجات) بیشترین تاثیر را بر روی استقرار گردشگر داشته اند. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل سلسله مراتبی، معیارهای نزدیکی به شهر، شیب و فاصله از جاده در توسعه مدل نقش داشته اند. نتایج اعتبار سنجی مدل در روش جنگل تصادفی برابر 93/0 و در تحلیل سلسله مراتبی برابر 92/0 محاسبه گردید. 14/73 کیلومتر مربع  در جنگل تصادفی، 53/203 کیلومتر مربع در روش تحلیل سلسله مراتبی و 67 کیلومتر مربع  به صورت   مشترک دارای مطلوبیت استقرار است. محدوده ای معادل 6 کیلومتر مربع از روش جنگل تصادفی برای استقرار فاقد ضوابط لازم است.