طراحی الگوی ارتقای امنیت سالن های والیبال ایران

نظر به این که امنیت برگزاری مسابقات والیبال از اهمیت بالایی برخوردار است، پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی ارتقای امنیت سالن های والیبال ایران انجام شده است.

پژوهش حاضر از نوع توصیفی اکتشافی بود که تعداد 115 نفر از مدیران و دست اندرکاران سالن های والیبال ایران، روسا و کارشناسان هیئت های والیبال استان ها و نیز اساتید متخصص در زمینه اماکن و رویدادهای ورزشی و خشونت و پرخاشگری به پرسشنامه ی تعدیل یافته امنیت ورزشگاه (فرجی، 1393) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده روش های آماری تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که الگوی امنیت سالن های والیبال ایران حول چهار محور اصلی شامل مدیریت و برنامه ریزی مسابقه، حفاظت فیزیکی ورزشگاه، زیرساختار و پرسنل و کارکنان به ترتیب با بارهای عاملی 94/0، 84/0، 84/0 و 83/0 قرار می گیرد. همچنین عامل فرعی فناوری بیشترین بار عاملی (89/0) را برای زیرساختار ، عامل فرعی کنترل مواد سمی و شیمیایی ورزشگاه بیشترین بار عاملی (91/0) را برای حفاظت فیزیکی، عامل فرعی آموزش و تمرین بیشترین بار عاملی (85/0) را برای پرسنل و کارکنان و در نهایت عامل فرعی مدیریت ریسک و بحران بیشترین بار عاملی (87/0) را برای مدیریت و برنامه ریزی مسابقه داشت.

بر اساس نتایج باید بیان کرد که توسعه امنیت سالن های والیبال کشور در گرو مدیریت و برنامه ریزی صحیح قرار دارد. به همین دلیل توجه بر مفاهیم عملیاتی مدیریت بحران، مدیریت ارتباطات و تعاملات، کیفیت خدمات روز مسابقه و نیز اقدامات فرهنگی از الزامات موثر در حوزه امنیت سالن های والیبال ایران است.